HARISHA MS MANCHIBEEDU ಧರ್ಮ

                     ಪ್ರೀತಿ ಇದೊಂದೆ ಇಂದು‌ ನಾವು ಪ್ರತಿ‌ದಿನ ಈ ಜಗದಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಒಂದು ಮಾಯಾಜಾಲಾ. ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕವಿಗಳು, ಸಾಹಿತಿಗಳು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ‌ ಅದಕ್ಕೆ ಚಿತ್ರಣ,ವಿಮರ್ಶೆ, ಕಾಲ್ಪನಿಕತೆ ಈಗೆ ಹಲವಾರು ಆಯಾಮಗಳಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಹೊರ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ತಂದು‌ ಅದರ ಒಲವು ನಿಲುವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ಅರ್ಥ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವರು ಧನಾತ್ಮಕಾವಾಗಿ, ಕೆಲವರು ಋಣಾತ್ಮಕವಾಗಿ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಇವೆರಡರ ಸಮ್ಮಿಶ್ರಣದಿಂದ ಋಣಾತ್ಮಕ+ಧನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸಿದ್ದಾರೆ ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ‌ ಅವರದ್ದು ಏನು ತಪ್ಪಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಒಂದು‌ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಅಷ್ಟೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದರ ಮೇಲೆ  ತಮ್ಮ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತತೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಹೊರತು ಇದನ್ನು ಕರಾರು ಒಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ‌ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು‌ ಹೋಗಿ‌ ಎಂದು‌ ಎಲ್ಲೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ. ಈ ಪ್ರೀತಿ ವಿಚಾರ‌ ಬಂದಾಗ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರು ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಅದೆಷ್ಟೋ ಮಂದಿಗೆ‌ ಅರ್ಥನೇ ಆಗಿರೊಲ್ಲ ಇದೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮೀರಿದ ಪ್ರೀತಿ, ತಂದೆ-ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿ. ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿ ತಮ್ಮ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲಿಟ್ಟಿರುವ ಪ್ರೀತಿ,  ಅಕ್ಕ-ತಂಗಿಯರ ಪ್ರೀತಿ, ಅಣ್ಣ-ತಮ್ಮಂದಿರ ಪ್ರೀತಿ. ‌ಕಿತ್ತರೂ ಬರದ ಹಾಗೆ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡ...

                    ಅವಳೆಂದರೆ ಯಾರವಳು, ಎಲ್ಲಿದ್ದಳು, ಯಾಕೆ‌ ಬಂದಳು,‌ ಎಲ್ಲಯವಳು, ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಸಂದೇಹಗಳು ಮೂಡುವುದು ಸಹಜ.   ಆದರೆ ಯಾರವಳು‌‌ ಎಂದರೆ ಎಂತಹ ಜಡ ವಸ್ತುವು ಸಹ  ಪುಟಿದೇಳುವಂತೆ‌ ಮಾಡುವ ಒಂದು ಚಿಲುಮೆ. ಆದರೆ ಅದು ತಾಯಿಯಾಗಿ‌ ಆದರು ಸರಿ, ಸಹೋದರಿಯಾಗಿ‌ ಆದರು ಸರಿ, ಮಡದಿಯಾಗಿ ಆದರು ಸರಿ, ಬದುಕಿನ ಒಬ್ಬ ಅಧ್ಬುತ ಗೆಳತಿಯಾಗಿ ಆದರು ಸರಿ.        ಅಂದರೆ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅವಳ ಪಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬ ತಾಯಿ ತಾನು‌ ಹಡೆದ ಮಗುವು ತನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಹೇಗೆಲ್ಲ ಬದುಕಿ ಬಾಳಬೇಕು ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಕನಸುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಕರುಳೊಳಗಿನ ಕಂದ ಇನ್ನೂ ಈ ಹೊರ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮುಂಚೆಯೇ ಒಂದು ಕನಸುಗಳ ಗುಚ್ಚವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಕಂದನ ಬರುವಿಕೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ.  ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ‌ ಆದ ನಂತರ ತನ್ನ ಒಡಲೊಳಗಣ ಕೂಸು ಹೊರ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ‌ ಅವಳ ಹೊರ ಪ್ರಪಂಚ ಮರೆತು ತನ್ನ ಕಂದನೇ ನನ್ನ ಪ್ರಪಂಚ ಎಂದುಕೊಂಡು‌ ತನ್ನ ಜೀವನದ ಪಯಣ ಸಾಗಿಸುತ್ತಾಳೆ. ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಇಷ್ಟ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು‌ ಬದಿಗಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಕಂದನ ಬಾಳು ಬೆಳಗಲು‌ ತಾನೆ ಉರಿ ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ‌ ತನ್ನ ಬೆವರೆಂಬ ನೆತ್ತರನ್ನು ಬಸಿದು ಸಾಕಿ ಸಲಹಿ ಒಂದು ಮೂರ್ತಿಯ ರೂಪ ಕೊಟ್ಟು ನಮ್ಮನ್ನ ಈ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಪರಿಚಯಿಸ...